فرق دستکش لاتکس و وینیل چیست؟

مقدمه
دستکش ها انواع مختلفی دارند که دستکش لاتکس و دستکش وینیل از نمونه های پرکاربرد در مصارف پزشکی و غیر پزشکی هستند. اینکه این دو مدل دستکش از چه موادی ساخته شده اند، ویژگی، مزایا و معایب هر کدام چیست مواردی هستند که در این مقاله به طور کامل به بررسی آن ها می پردازیم. تا پایان همراه ما باشید و فرق دستکش لاتکس و وینیل را در همین مقاله از مجله درمارز طب بخوانید.

دستکش های پزشکی چند نوع پرکاربرد دارند و شامل لاتکس، وینیل و نیتریل هستند. این دستکش ها در سایزهای مختلف و در دو مدل کم پودر و بدون پودر در بازار وجود دارند که می توانید آنها را خریداری کنید.

شرکت تجهیزات پزشکی درمارز طب با سالها تجربه همکاری با بیمارستان ها، مراکز درمانی و کلینیک ها به عنوان یکی از مراکز اصلی توزیع و فروش لوازم مصرفی پزشکی در ایران شناخته می شود. شما می توانید با خیال راحت از کف قیمت بازار تمام اقلام مصرفی خود را یکجا تهیه کرده و در سریع ترین زمان ممکن هر نقطه ایران که باشید تحویل بگیرید. فقط کافی است همین حالا با کارشناسان فروش ما تماس گرفته و استعلام قیمت بگیرید.

تفاوت دستکش وینیل با لاتکس

حال که با ویژگی ها اصلی این دو دستکش یکبار مصرف آشنا شدید وقت آن است که فرق آنها را بررسی کنیم.

از لحاظ انعطاف پذیری

دستکش‌های لاتکس به دلیل ماهیت لاستیک طبیعی خود، از انعطاف‌پذیری و کشسانی فوق‌العاده‌ای برخوردارند. این ویژگی باعث می‌شود که دستکش به خوبی به فرم دست بچسبد و حساسیت لمسی بسیار بالایی را ارائه دهد، که برای کارهایی با نیاز به دقت ظریف ایده‌آل است. لاتکس می‌تواند به میزان قابل توجهی کشیده شود و سپس به سرعت به حالت اولیه خود بازگردد.

دستکش‌های وینیل در مقایسه با لاتکس، انعطاف‌پذیری کمتری دارند و به اندازه لاتکس به دست نمی‌چسبند. آن‌ها تمایل دارند گشادتر شوند و به “قالب” دست در نیایند، که می‌تواند حساسیت لمسی را کاهش دهد. این دستکش‌ها بیشتر برای کارهایی که نیاز به دقت ظریف کمتری دارند، مناسب هستند و ممکن است در طولانی مدت احساس خستگی در دست ایجاد کنند.

از لحاظ تخریب پذیر بودن

دستکش‌های لاتکس از مواد طبیعی (لاستیک کائوچو) ساخته شده‌اند و به همین دلیل قابلیت تجزیه بیولوژیکی بیشتری نسبت به دستکش‌های مصنوعی دارند. این ویژگی آن‌ها را دوستدار محیط زیست‌تر می‌کند، اگرچه فرآیند تجزیه آن‌ها ممکن است زمان‌بر باشد و به شرایط محیطی خاصی نیاز داشته باشد. با این حال، باید توجه داشت که این تجزیه در شرایط خاصی رخ می‌دهد و نه هر جایی.

دستکش‌های وینیل از پلی وینیل کلراید (PVC)، یک پلاستیک مصنوعی، ساخته می‌شوند و به همین دلیل غیر قابل تجزیه بیولوژیکی هستند. این بدان معناست که تجزیه آن‌ها در طبیعت بسیار طولانی مدت است و می‌توانند به عنوان یک نگرانی زیست‌محیطی در پسماندها مطرح شوند. دفع مناسب آن‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است.

برای اطلاع از قیمت دستکش لاتکس به دسته بندی دستکش های لاتکس در سایت درمارز طب مراجعه کنید.

از لحاظ مقاومت و استحکام

دستکش‌های لاتکس مقاومت خوبی در برابر سوراخ شدن دارند، اما در مقایسه با نیتریل کمتر مقاوم هستند. در صورت سوراخ شدن یا پاره شدن، تمایل دارند که پارگی بزرگ‌تر شود. مقاومت آن‌ها در برابر برخی مواد شیمیایی خاص خوب است، اما نه در برابر همه انواع مواد شیمیایی.

دستکش‌های وینیل کمترین مقاومت را در برابر سوراخ شدن و پارگی در بین انواع دستکش‌ها دارند. آن‌ها به راحتی پاره می‌شوند، به خصوص اگر کشیده شوند. مقاومت آن‌ها در برابر بسیاری از مواد شیمیایی نیز محدود است و به همین دلیل برای کارهایی که در معرض مواد خطرناک هستند، توصیه نمی‌شوند.

از لحاظ حساسیت زایی

دستکش‌های لاتکس به دلیل پروتئین‌های موجود در لاستیک طبیعی، می‌توانند در برخی افراد واکنش‌های آلرژیک ایجاد کنند. این حساسیت می‌تواند از تحریک پوستی خفیف تا واکنش‌های آنافیلاکسی شدید متغیر باشد، که یک نگرانی جدی در محیط‌های پزشکی و برای کاربران حساس است.

دستکش‌های وینیل از مواد مصنوعی ساخته می‌شوند و عاری از پروتئین‌های لاتکس هستند، بنابراین برای افرادی که به لاتکس حساسیت دارند، گزینه‌ای غیر حساسیت‌زا محسوب می‌شوند. این ویژگی آن‌ها را به انتخابی ایمن برای بسیاری از کاربران و محیط‌هایی که نگرانی از آلرژی لاتکس وجود دارد، تبدیل می‌کند.

از لحاظ صرفه اقتصادی

دستکش‌های لاتکس معمولاً از قیمت متوسطی برخوردارند، نه خیلی گران و نه خیلی ارزان. قیمت آن‌ها می‌تواند تحت تأثیر نوسانات بازار لاستیک طبیعی قرار گیرد. با توجه به عملکرد و راحتی که ارائه می‌دهند، از نظر صرفه اقتصادی برای بسیاری از کاربردها معقول هستند.

دستکش‌های وینیل به طور کلی ارزان‌ترین گزینه در میان دستکش‌های یکبار مصرف هستند. هزینه تولید پایین‌تر PVC باعث می‌شود که این دستکش‌ها انتخابی اقتصادی برای کارهایی با نیاز به تعویض مکرر یا کاربردهای کم‌خطر باشند، جایی که مقاومت و دوام بالا اولویت اصلی نیست.

از لحاظ کاربرد اصلی

دستکش‌های لاتکس عمدتاً در حوزه‌های پزشکی (جراحی، معاینه)، دندانپزشکی و آزمایشگاه‌ها کاربرد دارند که نیاز به حساسیت لمسی بالا، راحتی و تناسب دقیق با دست است. همچنین در برخی صنایع که نیاز به دقت بالا در کار با ابزار ظریف دارند نیز استفاده می‌شوند.

دستکش‌های وینیل بیشتر برای کارهای عمومی، صنایع غذایی، نظافت، و کاربردهای کم‌خطر که نیاز به محافظت کمتری دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. آن‌ها برای کارهایی که در معرض مواد شیمیایی قوی یا خطر سوراخ شدن زیاد هستند، مناسب نیستند و عمدتاً به دلیل قیمت پایین‌ترشان انتخاب می‌شوند.

در اینجا یک جدول برای مقایسه دستکش‌های لاتکس و وینیل بر اساس معیارهای ذکر شده آمده است:

معیار	دستکش لاتکس	دستکش وینیل
انعطاف پذیری	بالا (کشسانی زیاد، بازگشت سریع به حالت اولیه)	پایین‌تر از لاتکس (کمی شل‌تر، منطبق شدن با دست پس از گرم شدن بدن)
تخریب‌پذیری	قابلیت تجزیه بیولوژیکی (دوستدار محیط زیست‌تر)	غیر قابل تجزیه بیولوژیکی (نگرانی زیست‌محیطی)
مقاومت و استحکام	مقاومت خوب در برابر سوراخ شدن، پاره شدن بزرگ‌تر در صورت سوراخ شدن، مقاومت محدود در برابر برخی مواد شیمیایی	کمترین مقاومت در برابر سوراخ شدن و پارگی، مقاومت محدود در برابر بسیاری از مواد شیمیایی
حساسیت‌زایی	قابلیت ایجاد واکنش‌های آلرژیک (به دلیل پروتئین‌های طبیعی)	غیر حساسیت‌زا (فاقد لاتکس، ایمن برای افراد حساس)
صرفه اقتصادی	قیمت متوسط	ارزان (مقرون به صرفه برای کاربردهای کم‌خطر و عمومی)
کاربرد اصلی	حوزه‌های پزشکی (معاینه)، دندانپزشکی، آزمایشگاه (نیاز به حساسیت لمسی و دقت)	کارهای عمومی، صنایع غذایی، نظافت، کاربردهای کم‌خطر (نیاز به محافظت کمتر، تعویض مکرر)

نتیجه گیری
همان طور که در این مقاله خواندید دستکش لاتکس مقاومت، حفاظت و انعطاف پذیری بهتری نسبت به دستکش وینیل ارائه می دهد که در نتیجه گران هم هست. اما به دلیل ایجاد حساسیت می تواند با دستکش هایی مثل وینیل و نیتریل جایگزین شود.